Δεν είσαι εμπορική επωνυμία για να σε προσεγγίζουν μόνο από συμφέρον. Είσαι άνθρωπος!

Δεν είσαι προϊόν. Δεν είσαι project. Δεν είσαι η "ευκαιρία" κανενός.
Κι όμως, πόσες φορές έχεις νιώσει ότι σε πλησιάζουν για αυτό που νομίζουν ότι μπορείς να τους προσφέρεις; Για τις γνωριμίες σου, την κοινωνική σου θέση, τις ικανότητές σου, την καλοσύνη σου, ή την «χρησιμότητά» σου;

Στην εποχή των προσωπικών brands, των followers, των «κάνε networking για να πας μπροστά», οι ανθρώπινες σχέσεις έχουν αρχίσει να θυμίζουν marketing. Ποιος έχει αξία; Αυτός που φαίνεται. Ποιος είναι δημοφιλής; Αυτός που είναι χρήσιμος. Ποιον αξίζει να "επενδύσεις"; Αυτόν που θα σου ανοίξει πόρτες.

Κι εσύ; Πού είσαι εσύ μέσα σε όλα αυτά;

Αν αρχίσεις να μετράς τις φορές που σε πλησίασαν μόνο όταν ήθελαν κάτι, θα χαθείς σε αριθμούς. Αν αναλογιστείς πόσες φορές αγνόησαν την αλήθεια σου όταν δεν συνέφερε — θα πονέσεις. Αλλά χρειάζεται να το δεις καθαρά:

Δεν είσαι εμπορική επωνυμία. Δεν υπάρχει λόγος να πακετάρεις τον εαυτό σου για να τον "πουλήσεις" καλύτερα.

Είσαι άνθρωπος. Με συναισθήματα, ανάγκες, αλήθειες και αδυναμίες. Είσαι σχέση, όχι συμφωνία. Είσαι παρουσία, όχι προωθητικό πακέτο.

Ίσως να πέρασες φάσεις που πίστεψες πως η αξία σου εξαρτάται από το τι έχεις να δώσεις. Ίσως σε έμαθαν ότι "πρέπει να είσαι χρήσιμος για να είσαι αγαπητός". Αλλά αυτό είναι ψευδαίσθηση. Και οδηγεί σε εξάντληση.

Αξίζεις να σε πλησιάζουν για αυτό που είσαι. Όχι για τις επαφές σου, ούτε για το πόσο «βολικός» είσαι. Να σε ρωτούν «πώς είσαι» και να το εννοούν. Να σε νοιάζονται και όταν δεν είσαι βολικός, φωτεινός ή χρήσιμος.

Σταμάτα να κυκλοφορείς σαν προϊόν προς κατανάλωση. Δεν είσαι «πακέτο». Είσαι άνθρωπος.

Κι αν χρειαστεί να μείνεις λίγο μόνος για να ξαναθυμηθείς την αξία σου — αξίζει. Γιατί όταν αρχίσεις να συνδέεσαι αυθεντικά, χωρίς παιχνίδια συμφέροντος, τότε θα νιώσεις την αληθινή ελευθερία: να είσαι απλώς ο εαυτός σου. Και αυτό, δεν έχει τιμή.

Μαρία Στυλιανού

anazitiseis@gmail.com