Η Ανάκαμψη που Δεν Έρχεται: Ποιος Μιλά για Πρόοδο όταν Κυριαρχεί η Ανισότητα;

Σε μια εποχή που οι επίσημοι δείκτες μιλούν για ανάπτυξη και οικονομική ανάκαμψη, η καθημερινότητα χιλιάδων πολιτών διαψεύδει κάθε πανηγυρική διακήρυξη. Διότι πώς να μιλήσουμε για πρόοδο, όταν χιλιάδες άνθρωποι γύρω μας στερούνται τα βασικά: τροφή, στέγη, ένδυση, εργασία;

Πώς μπορούμε να αυτοπροσδιοριζόμαστε ως σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος όταν το 2025 ο βασικός μισθός παραμένει στα 950 ευρώ; Όταν για πολλούς ανθρώπους, ιδίως άνω των 35 ετών, η επαγγελματική αποκατάσταση φαντάζει αδύνατη; Όταν ο ηλικιακός ρατσισμός, η εργασιακή ανασφάλεια και η κοινωνική περιθωριοποίηση κυριαρχούν;

Κατάρρευση του Κοινωνικού Κράτους

Το σύστημα υγείας βρίσκεται σε πλήρη αποσύνθεση. Το ΓεΣΥ, ένας θεσμός που ξεκίνησε με φιλοδοξίες και ελπίδες, γκρεμίστηκε υπό το βάρος της κακής χρήσης, της ελλιπούς εποπτείας και της συστηματικής εκμετάλλευσης. Οι χαμηλοσυνταξιούχοι ζουν με 400 ευρώ τον μήνα. Με ποια αξιοπρέπεια; Ποια ποιότητα ζωής;

Στο εξωτερικό, οι ηλικιωμένοι απολαμβάνουν κρατική φροντίδα και προστασία. Εδώ, συχνά νιώθουν περιττοί. Ταυτόχρονα, άτομα με αναπηρίες συνεχίζουν να ζουν στο περιθώριο, χωρίς επαρκείς υποδομές, χωρίς ουσιαστική στήριξη.

Υποβάθμιση της Παιδείας και του Πολιτισμού

Η παιδεία και ο πολιτισμός είναι οι πρώτοι που θυσιάζονται όταν το κράτος αντιμετωπίζει δυσκολίες. Οι καλλιτέχνες του τόπου μας, οι άνθρωποι που συντηρούν την πολιτιστική μας ταυτότητα, παλεύουν να επιβιώσουν. Αβοήθητοι, αόρατοι, εγκαταλελειμμένοι. Η λέξη «στήριξη» απουσιάζει από το λεξιλόγιο των αρμοδίων.

Ταυτόχρονα, η καθαριότητα στις πόλεις μας είναι ανύπαρκτη, τα πάρκα υποβαθμισμένα. Δεν υπάρχει σεβασμός στον δημόσιο χώρο, στη συλλογική ποιότητα ζωής.

Νέοι, Κατοικία και Τράπεζες

Τα νέα ζευγάρια αντιμετωπίζουν ανυπέρβλητα εμπόδια στο να χτίσουν τη ζωή τους. Τα ενοίκια έχουν εκτοξευτεί. Η απόκτηση κατοικίας φαντάζει όνειρο μακρινό, ενώ οι τράπεζες, αντί να ενισχύουν τον πολίτη, προσφέρουν μόνο υψηλότοκα δάνεια και περιορισμένη πρόσβαση στη χρηματοδότηση.

Ηθική Κρίση στη Διακυβέρνηση

Πέρα από τα κοινωνικά και οικονομικά, υπάρχει και ένα βαθύτερο πρόβλημα: η κρίση της αξιοκρατίας. Θέσεις εξουσίας καταλαμβάνονται από άτομα χωρίς τις απαραίτητες γνώσεις, χωρίς εμπειρία, χωρίς ουσιαστικά προσόντα. Οι συνεργασίες βασίζονται σε ρουσφέτια και προσωπικές εξυπηρετήσεις, όχι σε ικανότητες.

Αναρωτιέται κανείς: Ποιοι αποφασίζουν για τις ζωές μας; Και με ποια κριτήρια;

Η Αληθινή Ανάπτυξη Είναι Ανθρώπινη

Η πρόοδος δεν μετριέται με στατιστικά μεγέθη και αριθμούς. Μετριέται με την ευημερία του πολίτη, την αξιοπρέπεια της καθημερινότητας, την ασφάλεια, την παιδεία και την ελπίδα για το αύριο.

Όσο υπάρχουν άνθρωποι που πεινούν, που ζουν στο περιθώριο, που νιώθουν ξεχασμένοι από το ίδιο τους το κράτος, δεν μπορούμε να μιλάμε για ανάκαμψη. Μπορούμε μόνο να μιλάμε για ένα σύστημα που απέτυχε να φροντίσει τους ανθρώπους του.

Μαρία Στυλιανού

anazitiseis@gmail.com