Η σφαγή του Μονάχου το 1972

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

Έτσι έμεινε γνωστή στην ιστορία η επίθεση μελών της παλαιστινιακής οργάνωσης Μαύρος Σεπτέμβρης εναντίον της ισραηλινής αποστολής στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου το 1972. Η οργάνωση Μαύρος Σεπτέμβρης ήταν παρακλάδι της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO).

Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου το 1972, οι διοργανωτές είχαν χαλαρά μέτρα ασφαλείας, ίσως για να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις που είχε ο κόσμος από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου το 1936, κατά τη ναζιστική εποχή, όπου οι αγώνες ήταν πλήρως στρατοκρατούμενοι. Μάλιστα τους είχαν ονομάσει οι “Χαρούμενοι (ανέμελοι) αγώνες”. Οι αρχηγοί της ισραηλινής αποστολής εξέφρασαν επιφυλάξεις στους διοργανωτές των αγώνων για τα μέτρα ασφαλείας, τα οποία θεωρούσαν ανεπαρκή και πίστευαν ότι καθιστούσαν τους Ισραηλινούς αθλητές εύκολο στόχο. Ο φόβος αυτός μεγάλωσε από το γεγονός ότι το κατάλυμα της ισραηλινής αποστολής ήταν απομονωμένο κοντά στην είσοδο του ολυμπιακού χωριού, με εύκολη πρόσβαση σε όποιον εισερχόταν σε αυτό. Και με δεδομένα τα χαλαρά μέτρα ασφαλείας, χωρίς καν έλεγχο των ταυτοτήτων των εισερχομένων αθλητών, η ισραηλινή αποστολή ήταν εύκολος στόχος. Ωστόσο οι διοργανωτές των αγώνων διαβεβαίωναν τους Ισραηλινούς ότι δεν υπήρχε κανένας κίνδυνος και ότι τα μέτρα ασφαλείας που λήφθηκαν ήταν επαρκή.

Το οξύμωρο είναι ότι οι διοργανωτές δημιούργησαν 26 σενάρια τρομοκρατίας στη διάρκεια των αγώνων, κι ένα από αυτά, το 21ο, προέβλεπε με απόλυτη ακρίβεια αυτό που ακολούθησε, την εισβολή Παλαιστινίων στα καταλύματα των Ισραηλινών με σκοπό να σκοτώσουν και να πάρουν ομήρους. Όμως το σενάριο αυτό ουδέποτε λήφθηκε υπόψη και έτσι κανένα μέτρο ασφαλείας δεν πάρθηκε για την αποτροπή του.

Και φτάνουμε στο πρωινό της 5ης Σεπτεμβρίου του 1972, όταν 8 μέλη της οργάνωσης Μαύρος Σεπτέμβρης, μεταμφιεσμένοι σε αθλητές κι έχοντας κλεμμένα κλειδιά, εισβάλλουν στα καταλύματα της ισραηλινής αποστολής, σκοτώνοντας 2 και παίρνοντας 9 ομήρους. Αιτήματα των Παλαιστινίων που εκτέλεσαν την αποστολή ήταν η απελευθέρωση περισσότερων από 200 Παλαιστινίων φυλακισμένων σε ισραηλινές φυλακές, καθώς και η απελευθέρωση από τη Γερμανία του Αντρέας Μπάαντερ και της Ούλρικε Μάινχοφ, μελών της Οργάνωσης “Φράξια Κόκκινος Στρατός”, που υποστήριζαν τον αγώνα των Παλαιστινίων. Επίσης ζητούσαν την παραχώρηση αεροπλάνου για τη διαφυγή τους από τη Γερμανία για ασφαλή προορισμό στη Μέση Ανατολή. Τα αιτήματά τους ωστόσο απορρίφθηκαν και από τη γερμανική και από την ισραηλινή κυβέρνηση.

Τελικά, μετά από συμφωνία με τις γερμανικές αρχές, οι Παλαιστίνιοι κατευθύνθηκαν στην αεροπορική βάση της πόλης Φέρστενφελντμπρουκ για να αναχωρήσουν. Οι αρχές της Γερμανίας όμως τους είχαν στήσει ενέδρα με σκοπό να απελευθερώσουν τους ομήρους. Αλλά ο σχεδιασμός της ενέδρας ήταν πολύ ερασιτεχνικός και πρόχειρος. Αυτό, σε συνδυασμό με την ανεπαρκή εκπαίδευση των Γερμανών αστυνομικών, αφού βάσει νόμου απαγορευόταν η εμπλοκή στρατιωτικών τμημάτων σε αστυνομικές επιχειρήσεις, οδήγησαν την ενέδρα σε ένα αιματηρό και πλήρες φιάσκο. Αποτέλεσμα ήταν να σκοτωθούν και οι 9 Ισραηλινοί όμηροι, καθώς κι ένας Γερμανός αστυνομικός και 5 από τους 8 Παλαιστίνιους. Οι άλλοι 3 Παλαιστίνιοι συνελήφθησαν.Αποτέλεσμα της σφαγής αυτής ήταν να διακοπούν οι αγώνες μόλις για μια μέρα, με τις σημαίες στα στάδια να κυματίζουν μεσίστιες μέχρι τη λήξη των αγώνων.

Οι νεκροί Παλαιστίνιοι μεταφέρθηκαν στη Λιβύη, όπου τάφηκαν με τιμές ηρώων. Οι Ισραηλινοί τότε ανακοίνωσαν την επιχείρηση “Οργή Θεού”, που είχε ως στόχο να συλλάβουν τους πρωτεργάτες της αιματηρής αυτής επίθεσης. Όμως, στο τέλος Οκτωβρίου του 1972 έγινε αεροπειρατία σε ένα αεροπλάνο της Λουφτχάνσα που εκτελούσε την πτήση Δαμασκός-Φρανγκφούρτη, με αίτημα την απελευθέρωση των 3 Παλαιστινίων που έλαβαν μέρος στη σφαγή του Μονάχου και κρατούνταν σε ισραηλινές φυλακές. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, προκειμένου να λήξει αναίμακτα η αεροπειρατία, να απελευθερωθούν και να καταφύγουν στη Λιβύη. Ωστόσο λίγο αργότερα εξολοθρεύτηκαν από τη Μοσάντ στα πλαίσια της επιχείρησης “Οργή Θεού”.

Η σφαγή του Μονάχου είχε πολλές και ποικίλες συνέπειες. Πρώτα απ’ όλα προκάλεσε πολλές επικρίσεις για την ασφάλεια των Ολυμπιακών Αγώνων και ανάγκασε τις χώρες να παίρνουν δρακόντεια μέτρα ασφαλείας όταν διοργανώνονται μεγάλες αθλητικές εκδηλώσεις. Έπειτα ανέδειξε τον κίνδυνο για τη δημόσια τάξη και ασφάλεια από τρομοκρτικές επιθέσεις ανά τον κόσμο. Και τελικά, οδήγησε στη διάλυση της οργάνωσης Μαύρος Σεπτέμβρης το 1974.