Νέα Γενιά: Ανάμεσα στη Ματαιοδοξία και την Ανάγκη για Επανεκκίνηση

Ζούμε σε μια εποχή ριζικών αλλαγών, όπου η νέα γενιά μοιάζει συχνά να απομακρύνεται από τις αξίες που παραδοσιακά θεωρούσαμε θεμέλια της κοινωνίας. Τα νέα παιδιά εμφανίζονται, σε μεγάλο τους μέρος, γεμάτα απαιτήσεις αλλά με ελάχιστη διάθεση για σκληρή δουλειά. Θέλουν την επιτυχία άμεσα, με το λιγότερο δυνατό κόπο, και επιζητούν αμοιβές που δεν αντιστοιχούν απαραίτητα στην προσφορά ή στην εμπειρία τους.

Η ματαιοδοξία έχει γίνει για πολλούς τρόπος ζωής. Η εικόνα, τα φώτα της δημοσιότητας, η αναγνώριση μέσα από αριθμούς likes και followers έχει υποκαταστήσει την ουσιαστική επιδίωξη γνώσης και δημιουργικότητας. Ένα μεγάλο κομμάτι της νέας γενιάς φαίνεται να έχει χάσει το νόημα της λέξης «σεβασμός». Ο μεγαλύτερος δεν είναι για αυτούς πηγή σοφίας και εμπειρίας, αλλά ένας "ξεπερασμένος" που στέκεται εμπόδιο στην ταχύτητα του δικού τους βηματισμού.

Πού πήγε η ευγένεια, η συνέπεια, η ευθύνη απέναντι στον συνάνθρωπο; Γιατί τόση αδιαφορία; Γιατί τόσος θυμός;
Παιδιά που έρχονται στον κόσμο κουβαλώντας μέσα τους μια άγρια ανάγκη να επιβληθούν, να κατασπαράξουν ό,τι δεν τρέφει άμεσα το προσωπικό τους συμφέρον. Αντί για δημιουργία και χτίσιμο σχέσεων, βλέπουμε όλο και πιο συχνά την επιθετικότητα και τη μοναξιά.

Η καλοπέραση, η άνεση, το εγώ. Αυτοί μοιάζουν να είναι οι πρωταγωνιστές σε ένα σκηνικό όπου ο κόπος, η υπομονή και η προσφορά περνούν σε δεύτερη μοίρα. Η ανάγκη να νιώσουν σημαντικοί επισκιάζει την ανάγκη να γίνουν χρήσιμοι.

Κι όμως, πίσω από όλη αυτή τη βιτρίνα της αυθάδειας και της απληστίας, υπάρχει ένα υπαρκτό κενό. Μια βαθύτερη αναζήτηση για νόημα και αγάπη, που ούτε τα υλικά αγαθά ούτε η εφήμερη αναγνώριση μπορούν να γεμίσουν.

Η νέα γενιά χρειάζεται κάτι περισσότερο από κριτική: χρειάζεται καθοδήγηση, αληθινά παραδείγματα, ουσιαστικές σχέσεις. Χρειάζεται κάποιον να της υπενθυμίσει ότι η αληθινή επιτυχία δεν βρίσκεται στην επίδειξη αλλά στην προσφορά. Ότι η πραγματική δύναμη δεν είναι το θράσος αλλά η καλοσύνη. Ότι ο σεβασμός δεν είναι αδυναμία, αλλά μεγαλείο ψυχής.

Αν θέλουμε να αλλάξουμε το αύριο, δεν αρκεί να κατηγορούμε τη νεότητα. Πρέπει να σταθούμε απέναντί της με αλήθεια, με αυστηρότητα όταν χρειάζεται, αλλά και με αγάπη — γιατί μόνο έτσι, ίσως, ο θυμός τους μετατραπεί σε φλόγα δημιουργίας και το εγώ τους σε δύναμη προσφοράς.

Μαρία Στυλιανού

anazitiseis@gmail.com