Γραφιάς vs Λογοτέχνης: Η αιώνια μάχη... με στυλό και πληκτρολόγιο
- Μαρία Στυλιανού-Συγγραφέας, Εκδότρια, Εκδόσεις Αναζητήσεις
- 2 Απρ
- διαβάστηκε 2 λεπτά
Ίσως να μην το έχεις σκεφτεί ποτέ, αλλά υπάρχει ένας αόρατος πόλεμος που μαίνεται σε καφέδες, blogs, σεμινάρια δημιουργικής γραφής και πατώματα με χειρόγραφα πεταμένα στο δάπεδο.
Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στον "γραφιά" και στον "λογοτέχνη";
Ας το λύσουμε μια και καλή – με χιούμορ, φυσικά. Γιατί αλλιώς θα μας πάρει ο υπαρξισμός και θα μας σηκώσει.
✍️ Ο Γραφιάς είναι...
Ο τύπος που γράφει γιατί δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Του 'ρχεται μια ιδέα στο μπάνιο, τρέχει μούσκεμα να τη σημειώσει στο ρολό τουαλέτας.
Μπορεί να γράψει για τα πάντα: από ποίημα για χαρτοπετσέτα μέχρι επιστολή στην εφορία με συναισθηματική φόρτιση.
Χρησιμοποιεί κόμμα “με την ψυχή του”.
Δεν τον νοιάζει αν η λέξη είναι “λογοτεχνική” — τον νοιάζει να σε κάνει να γελάσεις, να κλάψεις ή να πας να φας τζελεπόνι γιατί σου θύμισε τη γιαγιά σου.
📚 Ο Λογοτέχνης είναι...
Ο άνθρωπος που γράφει με πρόγραμμα, όραμα και βάθος.
Ξεκινά το κείμενο με σκέψη τύπου: “πώς να φέρω στο φως τη ματαιότητα της ύπαρξης με τρεις παραγράφους και μια παύση;”
Δεν γράφει απλώς — συνθέτει. Αν μπορούσε, θα έγραφε με φτερό χήνας δίπλα σε τζάκι.
Βλέπει τον Κάφκα σαν φιλαράκι και τον Μπέκετ σαν παρέα για καφέ.
Αν διαβάσεις το κείμενό του και καταλάβεις τα μισά, σου αξίζει πτυχίο.
🤔 Ποιος είναι “καλύτερος”;
ΚΑΝΕΝΑΣ. Ή μάλλον… ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ.
Ο γραφιάς γράφει με το ένστικτο. Ο λογοτέχνης με τη δομή. Ο ένας βγάζει φωτιές, ο άλλος τις κάνει ποίηση. Ο ένας σου λέει “η γιαγιά έσφαξε την κότα κι έβρασε μακαρόνια” — ο άλλος: “η ώριμη φιγούρα μ’ ένδυμα μαύρο έσκυψε πάνω απ’ το μυστήριο της ζωής και του θανάτου, σ’ ένα καζάνι μ’ ατμό”.
Και κάπου εκεί, βρίσκονται και οι δύο, στον ίδιο κόσμο: Στον κόσμο της γραφής. Εκεί που παλεύεις με λέξεις, ιδέες, κόμματα, και delete.
🔄 Κι αν αλλάζουν ρόλους;
Ναι, συμβαίνει. Ο λογοτέχνης μπορεί να γράψει ένα άρθρο για τον έρωτα με γλώσσα απλή. Ο γραφιάς μπορεί ξαφνικά να ξεκινήσει μυθιστόρημα και να βγάλει κάτι που θα αφήσει τον αναγνώστη με το στόμα ανοιχτό.
Γιατί στο τέλος, δεν έχει σημασία αν είσαι “γραφιάς” ή “λογοτέχνης”. Σημασία έχει να γράφεις. Να μην το κρατάς μέσα σου. Να λες ιστορίες. Να κάνεις τον άλλον να νιώθει. Με λέξεις, όπως μπορείς. Όπως θες.
🖋️ Επίλογος:
Ο γραφιάς θα στο γράψει όπως του βγαίνει. Ο λογοτέχνης όπως πρέπει να βγει. Και ο αναγνώστης; Θα διαλέξει αυτό που τον αγγίζει.
Όλα τα άλλα είναι... για τα σεμινάρια!
