Οι άνθρωποι της τέχνης

Η ζωή χωρίς την τέχνη μετά βίας ανασαίνει. Μια ζωή δίχως τα δημιουργήματα της τέχνης θα μπορούσε να υπάρξει. Ωστόσο, θα αποτελούσε, απλώς, μια διαδικασία επιβίωσης. Η ύπαρξη θα ήταν ένα διαρκές κυνήγι αγαθών με σκοπό την κάλυψη των πρωτογενών αναγκών και τη διαιώνιση του είδους. Η ανθρώπινη φύση μας καλεί, με την εργασία να καλύπτουμε τις πρωτογενείς ανάγκες. Με αυτόν τον τρόπο μας δίνεται η δυνατότητα να ικανοποιήσουμε τις δευτερογενείς ανάγκες, τις επιθυμίες, οι οποίες χωρίς την παρουσία της τέχνης δε θα είχαν σημασία.

Πηγή εικόνας: el.wikipedia.org

1η τέχνη: Αρχιτεκτονική. Η Καπέλα Σιστίνα του Μιχαήλ Αγγέλου.

Οι καλλιτέχνες βρίσκουν «τροφή» απ’ την καθημερινότητα. Λαμβάνουν και συγκρατούν τόσες εικόνες, λέξεις, μνήμες, σκέψεις μιας αλήθειας. Όλα αυτά τα μεταβολίζουν. Παίρνουν τα υλικά που τους παρέχει ο τόπος κι η εποχή τους για να φτιάξουν πίνακες, ποιήματα, τραγούδια, ρόλους, ιστορίες, ταινίες, φωτογραφίες, μελωδίες. Μετατρέπουν τα ερεθίσματα του περιβάλλοντος σε μηνύματα οικεία για όλους μας και ταυτόχρονα για τον καθένα ξεχωριστά. Η πραγματικότητα είναι μία, αλλά υπάρχουν χίλιοι τρόποι να τη διαχειριστείς, να την αποδεκτείς και να την αλλάξεις.

Πηγή εικόνας: el.wikipedia.org

2η τέχνη: Γλυπτική. Ο Ερμής του Πραξιτέλη.

Το κοινό είναι ο τελικός αποδέκτης. Διαμορφώνεται μια δυναμική σχέση μεταξύ καλλιτεχνών και κοινού. Ο πομπός μεταδίδει κι ο δέκτης λαμβάνει. Όσα προσφέρονται το κοινό επιλέγει αν τα δεχτεί, αν τα κάνει «κτήμα» του. Σ΄αυτό το «κτήμα» ο καθένας μας επιλέγει αν «χτίσει» ή αν «καλλιεργήσει». Μπορείς να «χτίσεις» τις απόψεις σου θέτοντας γερά θεμέλια στην ψυχή σου. Μπορείς να «φυτεύσεις» τις καρποφόρες ιδέες σου. Με φροντίδα, νερό και φως αναπτύσσονται κι απλώνουν τις ρίζες στην καρδιά και τα κλαδιά στο μυαλό σου.

Πηγή εικόνας: el.wikipedia.org

3η τέχνη: Ζωγραφική. Η Μόνα Λίζα του Λεονάρντο Ντα Βίντσι.

Ο κόσμος χωράει τους καλλιτέχνες γιατί οι καλλιτέχνες χωρούν μέσα τους όλον τον κόσμο. Τα πρόσωπα, που μας καθόρισαν και μας διαμόρφωσαν, μπλέκουν τις φωνές τους με τις δικές μας. Η εσωτερική φωνή της συνείδησης έχει χρώμα και χροιά. Μας χάρισαν τον κώδικα και τη διάλεκτο. Μας έδωσαν τον τρόπο να μεταφράζουμε την άγνωστη γλώσσα της πραγματικότητας αναδεικνύοντας τη φωτεινή, μα όχι πάντα, ορατή αλήθεια. Κορμιά που ισχυρίζονται πως έχουν γυρίσει όλη την υδρόγειο μέσα από αυτό που κάνουν. Σώματα γυμνά που στέκονται μπροστά μας χωρίς ντροπή και ντρεπόμαστε εμείς οι ίδιοι, οι ντυμένοι. Δεν καταλάβαμε ποτέ πως τα υφάσματα είναι πολύ πιο φτηνά από το δέρμα.

Πηγή εικόνας: el.wikipedia.org

4η τέχνη: Λογοτεχνία/Ποίηση. Η Ιθάκη του Κ. Π. Καβάφη κατά την πρώτη δημοσίευση του ποιήματος το 1911 στο περιοδικό Γράμματα της Αλεξάνδρειας.

Η τέχνη είναι μέσο της δημοκρατικής έκφρασης. Χαρακτηρίζεται από ετερογένεια. Περιέχει το κάθε άτομο ξεχωριστά, ενώ καλύπτει το εύρος των ενδιαφερόντων του. Μια μορφή έκφρασης μπορεί για κάποιον να είναι τέχνη, συγχρόνως, για κάποιον άλλον μπορεί να μην είναι τέχνη. Το σωστό είναι ταυτόχρονα και λάθος αναλόγως από ποια οπτική γωνία το παρατηρείς. Οποιαδήποτε δράση ονομάζεται τέχνη απ’ τη στιγμή που υπάρχει ο τρόπος δημιουργίας και το κοινό, το οποίο τη συμμερίζεται, είναι παρόν. Πάντα θα υπάρχουν αρνητές μιας μορφής έκφρασης. Πάντα θα υφίσταται η δυνατότητα επιλογής μιας άλλης μορφής. Αυτό δε σημαίνει πως πρέπει να καλλιεργείται ο φανατισμός. Ό,τι θεωρούμε εμείς ξένο, δε σημαίνει πως δεν είναι γνώριμο για κανέναν άλλον. Κανείς δεν οφείλει να δίνει λογαριασμό με τι χαίρεται, με τι γελάει, με τι συγκινείται, με τι ερωτεύεται, με τι αγαπάει, με τι ξεχνάει και με τι θυμάται.

Πηγή εικόνας: el.wikipedia.org

5η τέχνη: Μουσική. Σονάτα για πιάνο No. 27.

Τα πρώτα μέτρα της σονάτας, σε χειρόγραφο του Μπετόβεν.

Πηγή εικόνας: walesonline.co.uk

6η τέχνη: Θέατρο. Ο Άντονυ Χόπκινς ως βασιλιάς Ληρ το 1986.

Πηγή εικόνας: wordpress.com

7η τέχνη: Κινηματογράφος. Ο Νονός, μία από τις πιο εμβληματικές κινηματογραφικές ταινίες όλων των εποχών.

Οι άνθρωποι της τέχνης ζουν μέσα μας. Προσπαθώντας ν’ ανακαλύψουν το μυστικό της ζωής, βρήκαν το μυστικό της αθανασίας. Τα έργα τους αποτελούν κληρονομιά για τους επόμενους. Εκείνοι θα τ΄αξιολογήσουν όπως πρέπει, αμερόληπτα. Όταν περάσει ο απαιτούμενος χρόνος. Όταν θα είναι ευνοϊκός ο καιρός. Όταν θα πνέει ούριος άνεμος. Εκείνοι θα μπορέσουν ν’ αξιολογήσουν αντικειμενικά, οι επόμενοι.

Δημήτρης Δημητριάδης