Όταν η κοινωνία θυσιάζεται στον βωμό του χρήματος: Η πολιτική αδιαφορία και οι επιπτώσεις της

Η πολιτική κατάσταση της χώρας μας βρίσκεται σε κρίσιμο σημείο, καθώς απεργίες και κοινωνικές εντάσεις φανερώνουν ένα σύστημα που καταρρέει κάτω από το βάρος της οικονομικής ανισότητας και της πολιτικής αδράνειας. Οι εργαζόμενοι σε βασικούς τομείς, όπως η υγεία, οι κατασκευές και ο τουρισμός, βρίσκονται σε συνεχή κινητοποίηση, διεκδικώντας δίκαιες συνθήκες εργασίας και σεβασμό στα δικαιώματά τους. Όμως, αντί για ουσιαστική διαπραγμάτευση και λύσεις, η κυβέρνηση επιλέγει τον ρόλο του παθητικού παρατηρητή, αφήνοντας τις κοινωνικές ανάγκες να ισοπεδώνονται από τα οικονομικά συμφέροντα.

Η κρίση στην υγεία: Η ανθρώπινη ζωή σε δεύτερη μοίρα

Η απεργία των ιατρών έχει σοβαρές επιπτώσεις στον πιο ευαίσθητο τομέα: την υγεία. Η φροντίδα των ασθενών παραγκωνίζεται, και οι πολίτες βιώνουν τον κίνδυνο της έλλειψης πρόσβασης σε βασικές υπηρεσίες. Τα αιτήματα των ιατρών για βελτίωση των συνθηκών εργασίας και δίκαιες απολαβές είναι δικαιολογημένα, αλλά η αδυναμία της κυβέρνησης να ανταποκριθεί αναδεικνύει την προτεραιότητα που δίνεται στην οικονομική "σταθερότητα" έναντι της ανθρώπινης ζωής.

Απεργίες στις κατασκευές: Η οικονομία σε αδιέξοδο

Η κρίση επεκτείνεται και στον τομέα των κατασκευών, όπου η απεργία των εργαζομένων έχει αλυσιδωτές επιπτώσεις στην οικονομία. Από την οικοδομική δραστηριότητα εξαρτώνται πολλοί κλάδοι, και η παράλυση αυτού του τομέα δημιουργεί οικονομική αστάθεια. Ωστόσο, τα αιτήματα των εργαζομένων για καλύτερους μισθούς και ασφαλείς συνθήκες εργασίας αγνοούνται, με αποτέλεσμα να εμβαθύνεται η κοινωνική ανισότητα.

Η κρίση στον τουρισμό: Η «βαριά βιομηχανία» παραπαίει

Οι ξενοδοχοϋπάλληλοι, ο πυρήνας της τουριστικής μας βιομηχανίας, βρίσκονται επίσης σε κινητοποιήσεις. Η τουριστική περίοδος επηρεάζεται αρνητικά, αλλά οι υπάλληλοι διεκδικούν το αυτονόητο: δίκαιες αμοιβές και καλύτερες συνθήκες. Η κυβέρνηση, όμως, φαίνεται να προτιμά να διατηρεί σχέσεις με τους μεγάλους επιχειρηματίες, παρά να αντιμετωπίσει τις ανισότητες.

Η πολιτική αδράνεια και το τίμημα της απάθειας

Η κυβέρνηση αντιμετωπίζει αυτές τις κρίσεις με παθητικότητα, αρνούμενη να παρέμβει ουσιαστικά. Η απουσία διαλόγου, η έλλειψη στρατηγικής και η προτεραιότητα που δίνεται στους αριθμούς αντί στους ανθρώπους οδηγούν σε μια κοινωνία που καταρρέει. Αντί να επιδιώξει βιώσιμες λύσεις, η πολιτική ηγεσία επιλέγει να κλείνει τα μάτια στις φωνές των εργαζομένων.

Το τίμημα του χρήματος: Όταν όλα θυσιάζονται

Αυτό που καθίσταται ξεκάθαρο είναι ότι οι ανθρώπινες ανάγκες και τα δικαιώματα θυσιάζονται στον βωμό του χρήματος. Η κοινωνία οδηγείται σε ένα επικίνδυνο μονοπάτι, όπου η οικονομική επιτυχία μετριέται με το πόσα μπορούν να αντέξουν οι εργαζόμενοι, αντί να βασίζεται στη δικαιοσύνη και την ισότητα.

Τι πρέπει να γίνει;

Ουσιαστικός διάλογος: Η κυβέρνηση οφείλει να ακούσει τα αιτήματα των εργαζομένων και να παρέμβει αποτελεσματικά.

Προτεραιότητα στις ανθρώπινες ανάγκες: Η υγεία, η ασφάλεια και η αξιοπρεπής εργασία δεν είναι διαπραγματεύσιμες.

Μακροπρόθεσμη στρατηγική: Χρειάζεται ένας σχεδιασμός που να εξασφαλίζει ισορροπία ανάμεσα στην οικονομική ανάπτυξη και την κοινωνική δικαιοσύνη.

Συμπέρασμα

Η σημερινή πολιτική αδράνεια και η θυσία των κοινωνικών δικαιωμάτων στον βωμό του χρήματος δεν μπορεί να συνεχιστεί. Η ευημερία μιας χώρας δεν μετριέται από τα κέρδη, αλλά από την ποιότητα ζωής των ανθρώπων της. Είναι καιρός η κυβέρνηση να αναλάβει την ευθύνη που της αναλογεί και να εργαστεί για μια κοινωνία όπου όλοι, ανεξαρτήτως επαγγέλματος ή θέσης, έχουν την ευκαιρία να ζουν με αξιοπρέπεια και ασφάλεια.

Μαρία Στυλιανού